Het Geestelijk werk

Het soefisme heeft zijn volgelingen altijd geadviseerd om "in de wereld te zijn, niet van de wereld" . In tegenstelling tot christelijke monniken is de Soefi-leerling dus een man (of vrouw) die volledig in deze wereld leeft: hij werkt, trouwt, heeft kinderen, vrienden, zorgt voor zijn ouders, zijn familie, en leidt een leven dat gemakkelijk als banaal kan worden omschreven, op het externe vlak. In een tijd waarin originaliteit een positieve waarde is geworden, waarin iedereen probeert zijn of haar verschil met anderen te markeren, of het nu gaat om taal, kleding, de manier waarop hij of zij eet of de activiteiten die hij of zij ontplooit, lijkt een dergelijke indicatie bijzonder relevant in de strijd tegen ons ego. Inderdaad, als we een ascetisch leven zouden leiden, vol ingewikkelde oefeningen en moeilijke beproevingen, zou de manier waarop anderen naar ons zouden kijken heel goed onze trots kunnen voeden. Integendeel, het feit dat men een banaal leven accepteert, zo niet zelfs zoekt, is vandaag de dag het meest belastende voor het ego. De leerling van de Qâdiriyya Budchchiyya pad is dus een heel gewoon mens, met een beetje extra. Dit kleine iets is dat als hij in de wereld leeft, hij ernaar streeft om zich er niet aan over te geven, maar om te allen tijde, op het innerlijke vlak, stevig geworteld in de Goddelijke Aanwezigheid te blijven. Als we het hebben over geestelijke armoede, dan telt niet wat we bezitten, maar de greep die deze dingen over ons hebben. Als we het over activiteit hebben, gaat het niet zozeer om wat we doen, maar om de intentie die we erin leggen en de gemoedstoestand waarin we het doen. En als we het over contemplatie hebben, dan komen we uit deze materiële wereld om toegang te krijgen tot een andere dimensie, die van de wereld van het mysterie en de geest.

Het is met dit in gedachten dat de leerling in staat zal zijn om zich te concentreren op echt spiritueel werk. Zoals we hebben gezien, is het doel van dit werk om onze relatie met de wereld te veranderen, niet door te proberen de wereld te veranderen, maar door de manier waarop we die waarnemen geleidelijk aan te veranderen. Voor dit werk zal de uitvoering van bepaalde elementen ons aanzienlijk helpen, door ons hart bloot te stellen aan spirituele geuren die het zowel voeden als zuiveren. Het is door een progressieve heroriëntatie van ons hele wezen op de perceptie van het hart dat we de openingen en toestanden krijgen die ons zullen leiden om het pad te bewandelen.

We hebben het al gehad over de levensdiscipline die respect voor de shari'a inhoudt. Door het dubbele getuigenis herinneren we ons ego eraan dat het niet de enige meester aan boord is, maar dat het integendeel God is die de teugels van ons bestaan in handen heeft. Het ritueel van de vijf gebeden per dag stelt ons in staat om ons meer en meer bewust te worden van de kosmische tijd waarin we leven, en geeft ons de mogelijkheid om met regelmatige tussenpozen de loop van de tijd op te schorten om onze batterijen weer op te laden, om onszelf te vinden. Het vasten van de maand Ramadan herinnert ons aan onze fundamentele afhankelijkheid van ons lichaam, en dus van de Schepper ervan. Aalmoezen leert ons om ons los te maken van materiële bezittingen, en om de genade van het hebben van iets te geven te realiseren. En de bedevaart is als een inwijdingsdood, een symbool van de terugreis waarop we zijn ingescheept.

We hebben ook gezien dat dhikr, zowel individueel als collectief, het voedsel van het hart is, dat wil zeggen, wat ons in staat zal stellen om het te laten groeien en ontwikkelen. Echte contemplatie, het is de link met onze Gids, en het kanaal dat hij gebruikt om zijn onderwijs aan ons door te geven. Hij is de bron van kennis en geestelijke toestanden. Gezelschap, zowel in de vorm van uitwisseling, delen en praktijk maakt ook deel uit van dit onderwijs. Daarom raden wij aan om de broeders zo vaak mogelijk te begeleiden. Naast de regelmatige dhikr-bijeenkomsten komen de leerlingen uit heel België één keer per jaar in de zomer bijeen voor een retraite van enkele dagen, wat bijzonder vruchtbaar is. Het stelt hen in staat om de nieuwe leerlingen te ontmoeten en van de oude te horen, om elkaar te verrijken door het uitwisselen van de beste manieren om de sirr te laten circuleren, niet alleen onder de foqqara, maar ook overal om hen heen. Want als we zo'n schat hebben gekregen, kunnen we het niet voor onszelf houden. Je voelt de noodzaak, en je hebt een plicht, om te getuigen. Het is geen kwestie van overtuigen, maar van het beschikbaar stellen van wat we hebben gevonden, deze bron van levend water, aan degenen die ervan willen drinken. Indien mogelijk is het ook wenselijk om naar Maddagh, Marokko, te gaan om onze cheikh te bezoeken. Ook hier geldt dat je door direct bij de bron te drinken, de betekenis en de smaak van het wezenlijke kunt herontdekken. En wanneer de liefde van God ons hart binnendringt, dan gaan we op zoek naar de Goddelijke wetenschap, om de middelen te leren om Hem op de best mogelijke manier te dienen.

Geestelijk werk is een langdurig werk, dat geduld en doorzettingsvermogen vereist. We moeten niet geloven dat alles met een vingerknip zal veranderen, alleen maar omdat we aan een levende Gids vastzitten. Als het Goddelijk geheim inderdaad volledig in het Initieel Pact is vervat, dan is het aan ons om het zelf te ontdekken en er de vruchten van te plukken. "Wijsheid is in het hart: wie water in zijn put wil hebben, moet graven; hoe meer hij graaft, hoe meer water er is. Als hij stopt met graven, gaat het water nooit verder dan het beginniveau", legt Sidi Hamza uit. We moeten ons hart zuiveren, en dat vergt veel werk. Wat het mogelijk maakt om dit werk te volbrengen is onze spirituele aspiratie. Sommige mensen komen naar me toe met een verzoek dat vergelijkbaar is met een vingerhoed, en ik vul die vingerhoed. Anderen komen naar mij toe met een verzoek dat vergelijkbaar is met een oceaan, en ik vul deze oceaan: ieder volgens zijn verzoek"" zei Sidi Hamza. De Cheikh is dus de schenker die de geestelijke wijn in de beker van ons hart giet, naar zijn vermogen om te ontvangen en de intensiteit van onze dorst naar God. Deze dorst neemt bovendien alleen maar toe als we deze wijn mogen proeven: "Tot op zekere hoogte wordt de behoefte voor God vergelijkt met de behoefte aan hulp van een persoon die verdrinkt en die wanhopig om hulp roept. Deze behoefte vernietigt alle andere verlangens dan die van God”. Het is dus deze behoefte, deze energie, die ons vooruit zal helpen. Want God beantwoordt de oproep van zijn dienaar. En de daaruit voortvloeiende Goddelijke hulp wordt steeds tastbaarder, steeds concreter, voor degenen die bereid zijn hun ogen te openen. Bepaalde dingen die voorheen onmogelijk leken, worden nu op zichzelf gezet, zonder dat je het gevoel hebt dat je moeite hebt gedaan, en als je op een dag terugkijkt, ben je verbaasd om te zien hoe ver je bent gekomen.

Het gaat er niet om dat we onszelf te moeilijke dingen opleggen, maar dat we aanvaarden dat we ons laten leiden, terwijl we waakzaam blijven van ons ego. Zoals we vaak zeggen, is het een kwestie van "doen wat we kunnen, en een beetje meer". We moeten voorkomen dat we vast komen te zitten op dit of dat punt van fixatie; het is beter om de gebeurtenissen uit zichzelf te laten gaan door Gods wil, terwijl we stevig verankerd blijven in zijn praktijken. Voor degene die zijn ziel wil temmen, is het geen kwestie van overhaast te werk gaan en haar te dwingen het risico te nemen haar te breken, maar alleen om een zekere spirituele spanning in stand te houden, voldoende om te voorkomen dat hij zich aan zijn passies overlevert. Hier, net als elders, ligt het resultaat in Gods handen. En als we echt over een strijd willen spreken op het niveau van de ziel wanneer we het pad bewandelen , kunnen we alleen van liefde spreken als we het vanuit het oogpunt van de Goddelijke genade bekijken.

Er wordt vaak gezegd dat "liefde de kroon van het werk is". Dit betekent dat alle praktijken die we zojuist hebben genoemd in feite maar tot één ding leiden, namelijk het ontsteken en versterken van de vlam van de Goddelijke liefde in het hart van de leerling. Als deze vlam eenmaal is ontstoken, dan verbrandt hij alles, en verliezen de begrippen inspanning of werk alle betekenis. Dit betekent niet dat de praktijken dan worden opgegeven, maar dat ze worden wat ze werkelijk zijn, d.w.z. daden van aanbidding. Om onze Gids nog eens te citeren (maar wie kan ons beter dan hij over deze dingen inlichten?): "De zee is gevormd, de regen valt op de zee, die stormachtig wordt en overloopt op de kust, op het zand, en alles wat ervoor ligt wordt weggespoeld. Dan blijft alleen de zee over. Zo ademt God, op de dag dat Hij zijn dienaar het voordeel van zijn genade wil geven, in zijn hart een adem van liefde". "Het is de liefde die de harten aan het werk zet, die de harten in beweging zet, die ze doet handelen. Liefde is de berg van de geesten, het is daardoor dat alle dingen bekend zijn. "Wanneer de liefde in het hart woont, ervaart men een smaak in alles wat men doet. Niets lijkt moeilijk, we maken gebruik van alles wat ons overkomt. Dat komt omdat dankzij de liefde de sluier die ons van de werkelijkheid scheidt, steeds dunner wordt. We voelen een diepe vreugde door deze nabijheid, en dan worden we overweldigd door de perceptie van schoonheid. Want in werkelijkheid is er alleen de Goddelijke eenheid die werkelijk is. Alleen de sluiers verhinderen de waarneming ervan. De wereld is als een vluchtige schaduw; de schaduw is iets dat niet blijft bestaan. De zon schijnt op een object, ze werpt even een schaduw, en dan verdwijnt ze. Het is hetzelfde met deze wereld in relatie tot de realiteit. "Ik geef meer om de liefde dan om wat dan ook. Laten we bidden dat God het niet van ons afneemt".

Om deze presentatie van de Qadiriyya Budchchiyya pad af te sluiten, moeten we erop aandringen dat deze Weg een weg van de gulden middenweg is. Hoewel de handelingen van sommige leerlingen soms vreemd lijken, of zelfs inconsequent, voor degenen die hun innerlijke ervaring niet delen, moeten we ernaar streven om te respecteren wat we niet weten. Als iemand veertien uur rijdt en slechts een uur met zijn geliefde doorbrengt, kunnen we hem gek noemen, maar we kunnen ook tegen onszelf zeggen dat als hij dit doet, het is omdat hij daar iets vindt dat hij elders niet kon vinden.

Het gaat niet om het willen veranderen van anderen, maar om het werken aan jezelf. Het gaat er niet om iemand iets op te leggen (afgezien van het simpele respect voor ieders mening), maar om zichzelf een levensregel te geven, die bedoeld is om ons te bevrijden. "Hou van alle wezens, ongeacht hun religie, ras of mening. Iedereen is op de plaats waar God hem heeft gezet, en het is niet aan ons om dit te beoordelen. Vermijd alle haat en alle vormen van verdeeldheid: God bezoekt geen haatdragend hart", adviseerde Sidi Hamza. De spirituele vooruitgang van de leerling wordt vertaald door een verfraaiing van zijn gedrag ten opzichte van alle dingen en geschapen wezens, door meer liefde, meer respect, meer tolerantie, meer onbaatzuchtigheid, meer nederigheid. De profeet Jezus zei: "Gij zult de boom beoordelen aan de hand van zijn vruchten". Als deze verfraaiing niet plaatsvindt, is het omdat de leerling ergens een oriëntatieprobleem heeft, dat zijn bedoeling niet helemaal juist is. Het gaat niet om het aannemen van een extra masker, een extra label, om het plaatsen van gedrag of technieken op de werkelijkheid die de onze is: het gaat om het transformeren van zichzelf. Het is het pad van je leven, en dat pad is onbegrensd... Maar alleen een Levende gids kan ons in staat stellen om deze transformatie te bereiken. Als de gebruikte middelen op het eerste gezicht irrationeel lijken, is dat omdat het niet de reden is waar we het hier over hebben.

In die zin legde Sidi Hamza uit:"We moeten oppassen voor een geestelijk begrip. Er is een gevoelige geest en een heldere/lichtgevende geest. De gevoelige geest heeft een grens. Om het te overwinnen moet men aan zichzelf werken en de mensen van God vaak bezoeken. Alleen God kan de gevoelige geest transformeren in de lichtgevende geest. Een geest verlicht door het licht van het hart. Een begrip onbestaand in boeken. Het zou te gemakkelijk zijn om te buigen en alle boeken met betrekking tot het soefisme op te pakken om het te winnen. De ware wetenschap zal naar je toe komen van binnenuit, vanuit je hart. Alleen het hart begrijpt het. Het begrijpt dat niets buiten God is. Het pad is een pure spirituele ervaring, dat wil zeggen, het maakt deel uit van de intieme en diepgaande ervaring van iedereen die het bewandelt. Het is geen giswerk en nog minder eruditie. Het is een directe aanhouding van het goddelijke licht door het hart. Het is mogelijk om God overal te zien. Denk niet dat dit onmogelijk is voor u" .